De waarschuwingssignalen en tekenen van ontwikkelingstrauma
Diepgewortelde schaamte
Ten eerste kan het kind consequent uiting geven aan het gevoel op de een of andere manier gebrekkig te zijn. Bijvoorbeeld dom, lelijk, dik, walgelijk of op een andere manier permanent gebrekkig zijn. Ze zeggen misschien dingen als “Ik ben waardeloos” tegen zichzelf. Daarom zijn indicaties van giftige zelfhaat de voorloper van zelfmoordgedachten.
Voel dat er geen grond en machteloosheid is
Ten eerste hebben kinderen die lijden aan ontwikkelingstrauma het gevoel dat ze geen fundament hebben in deze wereld. Met andere woorden, het ontbreken van deze “grond” draagt bij aan een gevoel van machteloosheid. Bovendien voelen ze zich soms zelfs niet op hun plek in hun eigen lichaam. Dit resulteert in een kwetsbaar gevoel om overweldigd te raken.
Hopeloos en wanhopig worden over het leven
Ook ontwikkelen kinderen met een chronisch emotioneel trauma een gevoel van hopeloosheid. Ze hebben het gevoel dat niemand hen ooit zal begrijpen. Deze wanhoop leidt tot het verlies van het gevoel dat het leven enige zin heeft. Ten slotte verflauwt het vertrouwen in mensen en in het voortzetten van zo’n zinloos bestaan, waardoor het kind ongeneeslijk moedeloos wordt.
Hypervigilantie en onverklaarbare angst
Ten eerste hebben degenen die aan een trauma lijden hun amygdala’s geactiveerd. Ze ervaren dit als een constante staat van opwinding. Dit versterkt het gevoel dat er voortdurend gevaar op de loer ligt. Een kind met een ontwikkelingstrauma kan zich niet ontspannen en is springerig. Het belangrijkste is dat ze moeite hebben om in slaap te blijven.
Problemen met emotionele regulatie
Met andere woorden, het kind kan aanhoudend verdrietig of depressief zijn en onvoorspelbare stemmingswisselingen hebben. Ze zullen ongepaste woede-uitbarstingen vertonen of vatbaar zijn voor triggers door gebeurtenissen. Daarom, het onvermogen vertonen om emotionele reacties te beheersen.
Zich geïsoleerd en niet verbonden voelen
Aangezien ontwikkelingstrauma zijn wortels heeft in gehechtheidstrauma, vormt het kind nooit de vitale ouderlijke band. Met andere woorden, ze groeien op met het gevoel niet welkom te zijn in de wereld. Dit resulteert in chronische moeilijkheden om zich verbonden te voelen met anderen. Ten slotte is er zowel een intense behoefte aan contact als angst voor contact.
Bron: https://verkenjegeest.com/alles-over-de-6-tekenen-van-ontwikkelingstrauma/