Het erger maken met IFS (20-9-24)
Na de publicatie van mijn boek zijn heel veel mensen heel enthousiast aan de slag gegaan met IFS. Maar wat ze helaas niet weten is dat het doen van IFS vanuit een belast deel om ergens van af te komen het innerlijke systeem alleen maar meer escaleert en polariseert!
Soms krijg ik deze mensen nu terug in mijn praktijk nadat ze met goede hoop elders zijn gestart en daar onvoldoende is gevoeld dat er eerst echt iets anders nodig is. Dus let op mensen: IFS kun je heel goed zelf doen maar met een ander erbij die denkt in Self te zijn maar vanuit een deel werkt gaat het dus echt mis. Net als met alle andere therapievormen.
Het werken met IFS bij complex trauma vraagt echt een andere manier van werken. Kennis van complex trauma, medicatie, echt weten hoe een dergelijk systeem werkt en weten wat nodig is om te stabiliseren als eerste stap is echt onmisbaar. Zonder direct in het drie fasen model van de GGZ te schieten want dat frustreert de delen alleen maar meer. Dus stabiliseren terwijl je ook kijkt naar wat de delen in het nu nodig hebben.
IFS gaat niet om vanuit het hoofd, lees cognitieve deel, de delen in kaart te brengen. IFS gaat niet over nu wroeten in het verleden. IFS gaat over het opmerken van jouw belaste delen in het nu en het creëren van Self-bewustzijn. Dan kom je vanSelf uit bij dat wat gezien mag worden. En zolang het Self-bewust zijn er nog niet is, heeft het doorlopen van de standaard stappen geen zin én zorgt dit alleen maar voor meer escalatie en polarisatie in het systeem van de client. Dan is het aan de begeleider / behandelaar om het Self te zijn en vandaar uit de sturing te geven die nodig is.
Afgelopen week werd ik gevraagd mee te lezen in de nieuwe richtlijn PTSS. En mijn eerste antwoord was absoluut ja, omdat ik weet hoeveel er nog te winnen is op dit gebied. Nu tijdens mijn vakantie heb ik even tijd om de richtlijn te lezen en ik merk dat ik het op zoveel punten niet eens bent met wat er staat en vooral geraakt wordt door al het essentiële wat er mist dat het voor delen van mij voelt als onbegonnen werk. Dus ik heb besloten ook hier niet verder mijn tijd in te steken hoe graag ik iedereen ook een meer passende behandeling gun. Maar dit doen zorgt alleen maar voor oude boosheid bij mij (omdat ik in de GGZ nooit de oplossing heb gevonden), maar belangrijker nog dit staat op dit moment ook zover af van de manier waarop ik nu mijn werk doe, dat het letterlijk voelt als geen beginnen aan.