Perenboom (2-9-24)
Een perenboom vol vlinders
Wij hebben geen enorm grote achtertuin en toch staan daar twee pruimenbomen, een appelboom, twee perenbomen (één stoofpeer), doornloze bramen en rode bessen. Een tuin vol fruit dus eigenlijk waar ik, vanuit mijn Self en onbelaste delen, echt van kan genieten.
Maar net als iedereen heb ik ook belaste delen. En die maken het genieten soms lastig. Niet alleen omdat ze mij aanmanen harder te werken dan goed voor mij is, maar ook als wij op vakantie zijn op het moment dat de pruimen net rijp zijn komen er direct allemaal stemmetjes op als ‘zonde, sommige mensen hebben niets te eten en jij laat ze verrotten’ en meteen komt daar dan ook iets van ‘schuld’ voelen bij. En boosheid ook als ik na de vakantie ook nog eens alle pruimen van het grasveld moet rapen.
En als we zoals deze vakantie thuis zijn maar ik gewoon te weinig tijd heb om de tuin te doen, gebeurt hetzelfde. In de tussenmomenten probeer ik dan nog te plukken wat kan, stop de vriezer vol met pruimen om later jam van te maken, of maak snel tussendoor appelmoes of appeltaart. Allemaal vanuit gehaastheid en ‘moeten’ vanuit mijn delen.
Weemoedig heb ik meerdere malen onze tuin in gekeken deze zomer. Hoe fijn zou het zijn als mensen die geen fruit kunnen betalen het hier zo van de boom zouden kunnen plukken. Maar de tijd ontbreekt om het te organiseren. Toen de meiden nog klein waren zaten ze op de oprit met fruit. Zakken vol konden mensen meenemen, op basis van vrijwillige donatie voor de meiden. Een genot om al die blije gezichten te zien en leuke gesprekjes te horen.
Mijn moeder die nog veel grotere fruitbomen heeft staan, heeft dit jaar maar eens de voedselbank gebeld omdat ik het in mijn frustratie steeds riep. Maar daar is het teveel werk om te organiseren. En dus verrot het meeste van het fruit in onze tuinen.
Inmiddels hebben mijn delen zich er maar een beetje bij neergelegd onder het mom van de bodem dan maar voeden met fruit compost. Ik kan niet alles, en zeker niet alles tegelijkertijd. Net als de vorige zomers neemt één van mijn delen zich voor volgend jaar nog beter te plannen en wel tijd vrij te houden de dingen waar ik echt van kan genieten. Maar sinds afgelopen weekend leven wij tussen de vlinders. Ze genieten van de hemel aan zacht fruit wat we juist om deze reden in de borders geschoven hebben en ze feesten zich aan de fruitbomen. En als ik dan even buiten sta voor het begin van een volle week en ik de pruimenboom vol zie met vlinders en er één op mijn schouder komt zitten dan komt er toch nog een grote grijns en een gevoel van dankbaarheid.