Plagiaat (1-11-24)
Woest wordt ik, klappertandend en trillend lig ik op bed. Mijn hart begint als een razende te kloppen. Mijn mond probeert geluiden te maken, de ‘t’ en ‘k’ die ik zo goed ken.
Ik dacht dat ik gek was, net als mij vroeger altijd verteld werd, als ik iets voelde waarvan ik dacht dat het klopte. Langzaam aan heb ik dat wat ik voelde en wist wat waar was daarom leren weg te drukken. Ten koste van mijzelf. Maar ik ben niet gek, ik kan gewoon alleen niet geloven wat ik zie. Net als vorig jaar waar ik mijn eigen persoonlijke flip-over terug zie in een post van iemand van de Hogeschool van Holland. Zichzelf op de borst kloppend, over hoe goed ze bezig waren en dat mensen die interesse hadden die flipp-over netjes uitgewerkt als poster konden bestellen. Terwijl het gewoon mijn flipp-over was en over mijn persoonlijke verhaal ging. Ik kon niet geloven dat iemand zo iets zou doen.
En nu gebeurt het weer. Op dat wat zo belangrijk voor mij is, mijn boek. En ja vertel mij met alle liefde dat dit niet waar is. Ik wil niet dat dit waar is. Maar ik weet het en voel het al van binnen. Ik voelde het al wat opkomen, probeerde het te negeren, mijzelf te vertellen dat het niet waar is. Als ik het boek in mijn handen heb weet ik genoeg. Er is geen ander boek (nu naast dit nieuwe boek) waarin een therapeut haar eigen verhaal zo deelt en vermengt met kennis. Ik zie waar de ander het hele idee en de opzet van mijn boek (en bizar eng voelt als deel van mijn leven) heeft gekopieerd. De ander heeft letterlijk passages van mij heeft overgenomen en ik kan de zinnen aanwijzen die hetzelfde zijn. Dit alles raakt mij in al mijn oude traumadelen, zeker nu de ander hiermee nu dagelijks de kranten haalt en het boek publiceert en verkoopt wat geen enkele uitgever die ik benaderd heb wilde publiceren. Omdat het in hun ogen een ervaringsverhaal was waar geen behoefte aan zou zijn.
De ander heeft de opzet van mijn boek gepakt en daar een eigen verhaal aan toegevoegd. En misschien vind ik dat nog wel het aller ergst. In mijn geval heb ik juist mijn persoonlijke verhaal weggelaten om triggeren van mensen te voorkomen. Ook heb ik bewust op elke uitspraak gelet omdat Ik heb juist mijn uiterste best gedaan om zorgvuldig te zijn, geen uitspraken te doen die niet kloppen omdat valse herinneringen zo gemaakt kunnen worden.
En misschien raakt dat mij nog wel het meeste. Mijn boek daar kom ik wel weer overheen, al raakt dat mij nu nog in alles, maar mijn doel was altijd de mensen helpen. Nooit om er zelf beter van te worden. Ego, geld en status zegt mij niet zoveel. Voelen, verbinden en steeds volgen wat klopt vanuit Self des te meer. Maar dat je met zo’n stunt therapeut gaat worden zegt mij dat het Self daarin mist en je delen aan het roer staan. Terwijl dat juist dé sleutel is in Internal Family Systems en in het helen van jezelf én de ander.
En voor degenen die dit lezen en merken dat delen van henzelf hierop reageren, nee ik heb dit niet verzonnen om mezelf beter te maken of uit jaloezie. Dus ja ik kan het stil houden, maar soms is het nodig dat dingen gezegd mogen worden. Vanuit je eigen pijn en wat daarin geraakt wordt door de delen van de ander. Terwijl je ook kunt zien waar de ander het goed doet voor het grotere geheel, de mensen bereikt die ik nooit had kunnen bereiken en ook met de allerbeste intenties te werk gaat.