Voor de tweede keer in gesprek met Richard Schwartz (18-12-24)

Gisteravond sprak ik Richard Schwartz tijdens de ‘live case consultations’ van het ‘Continuity‘ program. Voor de tweede keer was ik geselecteerd om een client in te brengen. Voor mij iets waar ik absoluut geen nee tegen zeg.

Daar waar mijn delen de eerste keer nog super zenuwachtig waren kon ik merken dat ze zich nu al een stuk veiliger voelde waardoor ik gewoon een gesprek met hem kon hebben. En alleen dat was voor mij alweer een enorme winst en voor mij het bewijs hoe enorm veel stappen ik elke keer weer zet op persoonlijk vlak.

Bij de client die ik inbracht heeft de grootste firefighter een rol gespeeld om de meest kleine en kwetsbare delen te beschermen. Een casus die met gemak in de sGGZ thuishoort, en waar mensen met vergelijkbare ‘diagnoses’ vaker een jarenlang traject ingaan. Een traject waarbij het dan voelt alsof hun leven voorbij is en ze steeds dieper wegzakken in hun eigen systeem en steeds afhankelijker worden van hun behandelaar. Een traject waarin echt snappen hoe het werkt vanuit IFS, het erbij blijven en bieden van hoop zo enorm krachtig kan werken en een wereld van verschil kan maken. En ja dat weet ik inmiddels gezien het aantal cliënten met zeer complex trauma die ik inmiddels begeleid heb én daarnaast ook uit eigen ervaring weet hoe krachtig het werkt.

Ik sprak met Richard over daar waar het protocol niet werkt bij complex trauma en je echt heel veel meer dan één of een paar sessies nodig hebt bij complex trauma om de kleintjes te leren kennen. Soms al veel langer om überhaupt het vertrouwen van de beschermers te krijgen. Dat kost soms simpelweg gewoon tijd en hoe meer veiligheid, vertrouwen en meer Self hoe sneller het gaat. Het gaat over IFS feilloos in de vingers hebben, het systeem van de ander perfect kunnen aanvoelen en ook niet bang zijn om op momenten standvastig te zijn en de leiding te nemen. Vanuit Self dan op een krachtige maar ook compassievolle manier. ‘Sometimes you just have to be firm with these parts’ zegt Richard ook wel. En het mooie is dat dat verschil echt oprecht voelbaar is.

Wat ik mooi vond is dat ik deze avond een kwetsbaarheid kon zien en voelen bij Richard. Niet alleen toen ik mijn cliënt inbracht maar ook bij de ander die een cliënt inbracht waarbij er met IFS grote stappen werden gezet waarbij de cliënt daadwerkelijk meer rust ervaarde in het systeem, dit net zo hard weer teniet gedaan werd door de exposure therapie die door de reguliere behandelaar uitgevoerd werd. De manier waarop Richard zijn hoofd schudde, toen hij dat hoorde net als bij het verhaal van mijn cliënt.

Bij een zeer complex systeem als gevolg van vroegkinderlijk trauma kunnen de reguliere wetenschappelijk bewezen methoden enorm veel schade doen als de kennis van IFS ontbreekt. En ook dat zie ik terug in mijn praktijk bij een client waarbij gedwongen opnames, EMDR, Exposure therapie en nog zoveel meer wetenschappelijk bewezen methodes haar systeem wantrouwender en wantrouwender heeft gemaakt. Trauma op trauma totdat er uiteindelijk bijna niemand meer overblijft om te vertrouwen en de dag doorkomen, zelfs elke uur doorkomen een bijna niet te overwinnen strijd lijkt.

Ik weet dat ik delen heb die de laatste tijd ‘gehakt hebben’ op het ‘trucje van het protocol’. En dat is niet voor niets. Richard Schwartz kan dit doen omdat dit hij nu zoveel Self heeft dat hij dit kan doen. En dat kon ik gisteravond net als de vorige keer voelen en dat zorgde merkbaar voor een verzachting in mijn systeem, niet het protocol of de vragen die hij stelde.